‘‘MEDICINE’’
RELEASE LIVE SHOW

30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ | AN CLUB

Τη γιορτή μας θα τιμήσουν οι
PANX ROMANA

Opening act: DIESEL CINDY

doors: 20:30 - Starts: 21:00 | Tickets on spot: 10€
 

Fb event:

*Poster credits: JASON LEONTIDIS

Η μουσική είναι το φάρμακο απέναντι σε αυτούς τους καιρούς όπου κυριαρχεί, το ψέμα, η εκμετάλλευση, η αδιαφορία, η απελπισία και ο εκφασισμός της ζωής κάθε έμβιου όντος.

Το ‘‘Μedicine’’ λειτουργεί με τρόπο θεραπευτικό και ανατρεπτικό για τους Coyote’s Arrow. Είναι αυτή η φυσική ‘‘ουσία’’ που είναι ικανή να επηρεάσει και να αφυπνίσει πνεύματα και ψυχές που είναι έτοιμες να σταθούν αλληλέγγυα και κόντρα σε συμφέροντα και σκοταδισμούς.

Οι στίχοι τους μιλούν για τον εκφυλισμό του ανθρώπινου είδους, για την αγάπη, την οικογένεια, την ανάγκη για εσωτερική αναζήτηση και για τα εγώ  που αποτελούν το κύριο εμπόδιο προς την αφύπνιση.

Η μουσική τους δεν έχει ταμπέλες και όρια, αλλά επιδίδεται σε αυτό που θέλει να ορίσει και να εκφράσει η δική τους καρδιά, έχοντας τη μία τους πλευρά στραμμένη στην ανάγκη για κοινωνική αφύπνιση και την άλλη, στην αίσθηση της ελευθερίας και αρμονίας που προσφέρει η συνταύτιση με τα στοιχεία της φύσης.

Το Medicine είναι το 3^ο album των Coyote’s Arrow και κυκλοφορεί σε κόκκινο βινύλιο από την Ouga Booga and the Mighty Oug Recordings.

Άκουσε το ‘’Medicine’’:

https://coyotesarrow.bandcamp.com/album/medicine-2
 

Λίγα λόγια...

Σχηματίστηκαν τον χειμώνα του 2014 από ενεργά μέλη της αθηναϊκής ροκ σκηνής. Οι ρίζες τους βρίσκονται στους Deus Ex Machina (Δημ. Μανθος - Stavros Ex) και Nonmandol (Εύα Κολόμβου), δύο από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα της χώρας με ανεξίτηλο στίγμα.

Λατρεύουν να ακροβατούν με μοναδικό τρόπο ανάμεσα στο σκληρό ήχο της πόλης και τον ανοιχτό αντίλαλο της ερήμου, που αντλεί δύναμη από τη γη για να διεκδικήσει τον ουρανό.

Oι COYOTE'S ARROW, δίνουν το στίγμα τους με εκρηκτικές εμφανίσεις σε συναυλίες αλληλεγγύης και ανθρωπιάς και έχουν κυκλοφορήσει μέσω της The Lab Records τα ''AHO'' (2018) & DESERT (2016).

Οι Coyote’s Arrow είναι οι:
•JIM MANTHOS - GUITAR
•STAVROS EX – VOCALS
•ΕVA KOLOMVOU - DRUMS
•MARIA KEISOGLOU - BASS
•SPYROS LADAS - GUITAR
•ΕFTIHIA MANTHOU - BACKING VOCALS, PERCUSSION, KEYBOARDS

-        https://www.facebook.com/Coyotes.arrow

-        https://www.instagram.com/coyotes_arrow

-        https://coyotesarrow.bandcamp.com

·       Recorded at Wreck it Sound Studios,Corinth,GR

·       Produced by John Sotiropoulos

·       Mixed by John Sotiropoulos at Wreck it Sound Studios,Corinth,GR

·       Engineered by John Sotiropoulos

·       Mastered by John Sotiropoulos at Wreck it Sound Studios,Corinth,GR

·       Production Assistant: John Raptis

·       Cover ART: Tolik

·       Photo: Panos Skordas

Τη γιορτή μας θα τιμήσουν οι
PANX ROMANA

Σε μια εποχή που καταρρέει, οι Panx Romana με τις καταιγιστικές μουσικές, τους αιχμηρούς και ουσιαστικούς στίχους και τη στάση τους, ενώνουν ολόκληρες γενιές μέσα από τραγούδια για ισότητα, ελευθερία, ανθρωπιά. «Ιδέες και έννοιες που βάλλονται από τις σύγχρονες μορφές εξουσίας, αλλά υποστηρίζονται με πάθος από μια μπάντα που η εποχή μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ».

Οι Panx Romana είναι το άσυλο των ημερών της αθωότητας “άτακτων”, αμούστακων νεαρών από τα ’70s. Προέρχονται από μια γενιά που μεγάλωσε την εποχή που η δικτατορία είχε καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα με την βία, και είχε φιμώσει κάθε ελεύθερη φωνή. Από αυτή την σκοτεινή περίοδο, οι Panx εμπνεύστηκαν το εφηβικό τους όνειρο να κάνουν μια μπάντα που θα είχε δυνατή φωνή και στάση ζωής, βασισμένη στην πράξη.

Δε σπάσανε, πιστεύουν ακόμα, έχουν κάτι να πουν, και πάντα φωνάζουν… «Σπάσε τη Γραμμή, Κράτος Κλειστόν, Ράδιο Κατάληψη, Διακοπές στο Χακί»… πυροδοτώντας διαχρονικά το συναίσθημα και την αντίσταση στα σκοτάδια της ζωής.
 

‘‘Είναι η δύναμη του συνειδητοποιημένου rock’n’roll που ζει τ’ όνειρο ακόμα και αν μοιάζει ουτοπία. Όσο ουτοπικό είναι να κερδίσουμε, άλλο τόσο ουτοπικό είναι να νικηθούμε’’, είναι η αγαπημένη φράση του Frank Panx.

Όλο το έργο των Panx Romana έγκειται στην αφύπνιση που επιτελείται με τον λόγο τους, από εκείνους που αρνούνται να μεγαλώσουν, εκείνους που πορεύονται με άξονα την - άνευ συνόρων, χρωμάτων ή φυλών - ανθρωπιά, εκείνους των οποίων “αρχές είναι ο νόμος του ελεύθερου λαού που είναι γραμμένες σε καρδιές με μελάνι ουρανού”, που λένε “Εγώ είμαι ο κανείς που δεν κάνει κάτι, μα εγώ θα γίνω ο Κανείς που θα κάνει κάτι”.

Oι Panx Romana δραστηριοποιούνται με ακτιβιστικές πρακτικές και δράσεις μέσα από την μουσική συλλογικότητα “Αντισώματα”, το “Immigraniada Festival” και το “Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων” με δράσεις αλληλεγγύης και πρωτοβουλίες που συμβάλουν στην ενίσχυση ευπαθών ομάδων, που πλήττονται άμεσα από την δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε σαν κοινωνία και σαν άτομα.

Frank Panx – Φωνή & Στίχοι, Julio Panx – Μπάσο & Μουσική, Woody Panx – Κιθάρα & Μουσική, Δημήτρης Δημητράκας – Τύμπανα

Συντονιστείτε στην συχνότητα των Panx Romana και από την επίσημη σελίδα τους: https://panx.gr/

Εγγραφείτε στα κανάλια τους
- https://www.youtube.com/channel/UCY3Y1RiF4PCksYdpRds1Hiw
- https://www.youtube.com/channel/UCXH35ySWu-JEr0viBebnwsw

και επικοινωνήστε μαζί τους:
- https://www.facebook.com/PanxRomana/
- https://www.facebook.com/PanxRomana.II/
- https://www.facebook.com/Panx.Romana.Frank
- Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
- Instagram: panxromana

Την συναυλία ανοίγουν οι εκρηκτικοί DIESEL CINDY

Ένα μουσικό σχήμα που δημιουργήθηκε στην Αθήνα μέσα στο 2022. Ωμός ροκ ήχος, fuzzy κιθάρες πλαισιωμένες από ένα δυνατό rhythm section σε συνδυασμό με αγγλικό στίχο έχουν ως αποτέλεσμα κομμάτια που φέρνουν στο νου αγαπημένες garage μελωδίες θυμίζοντας 60s έως 90s ακούσματα, περιγράφοντας εικόνες από αυτά που ζήσαμε, ζούμε και θα δούμε

Τα μέλη των Diesel Cindy υπήρξαν παλαιότερα σε μπάντες όπως οι One Man Drop, Vibratore Bizarro, Delightful, Tuxedo Conspiracy, Edgar Allan Band, Tsiri Band, Blame Canada, Syde, Quake, Serpent ενώ κάποιοι είναι παράλληλα ενεργοί στους Headquake και The Same River. Όλοι τους έχουν περιοδεύσει στο παρελθόν ανά την Ελλάδα.

Η ένωση των τεσσάρων μελών κάτω από το όνομα Diesel Cindy έφερε σαν αποτέλεσμα το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο “Spill The Dirt” το οποίο κυκλοφόρησε το Νοέμβρη του 2023 απο την Sound Effect Records ( Αθήνα ) αποσπώντας ήδη θετικές κριτικές.

Lee - vocals, rythm guitar
Red – lead guitar
Gabriel R - bass
Fivos Flat - drums, percussion

Diesel Cindy on the WEB
Facebook: https://www.facebook.com/dieselcindyofficial
Official website: https://dieselcindy.com/
Spotify: https://open.spotify.com/artist/26CX6tqQtyx3PwXKNVI0Su
Youtube: www.youtube.com/@DieselCindyBand
Instagram: https://www.instagram.com/dieselcindyofficial/
Bandcamp: https://dieselcindy.bandcamp.com/

Σφοδρές αντιδράσεις έχει προκαλέσει η νέα κυβερνητική παραχώρηση στη Lamda Development, αυτή τη φορά αναφορικά με την διαχείριση των απορριμμάτων που θα παράγονται εντός της πόλης που δημιουργείται στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού.

Συγκεκριμένα η αρχική Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων προέβλεπε ότι η διαχείριση των στερεών αποβλήτων θα γινόταν σε εγκαταστάσεις μέσα στον χώρο του πρώην αεροδρομίου, σε νέα τροποποιημένη μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 8 Οκτωβρίου αναφέρεται ότι προκρίνεται ως καλύτερη μέθοδος, να γίνεται στους σταθμούς μεταφόρτωσης απορριμμάτων των όμορων δήμων.

Από τη μεριά τους, οι δήμαρχοι Αλίμου και Γλυφάδας, Ανδρέας Κονδύλης και Γιώργος Παπανικολάου, αντιδρούν έντονα, δηλώνοντας ότι δεν μπορούν να αναλάβουν και τη διαχείριση των απορριμμάτων της νέας πόλης που αναπτύσσεται στο Ελληνικό. Επιμένουν ότι πρέπει να γίνει σεβαστή η σύμβαση με τον επενδυτή, ενώ παράλληλα ασκούν κριτική στην κυβέρνηση.

Ο Ανδρέας Κονδύλης, μιλώντας στο δημοτικό συμβούλιο και αναφερόμενος στην απόφαση της κυβέρνησης να μη δημιουργηθεί Σταθμός Διαχείρισης Απορριμμάτων εντός του Ελληνικού, τόνισε ότι μαζί με τον Γιώργο Παπανικολάου έχουν διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη πρόταση. Σύμφωνα με αυτήν, πρέπει να υπάρχει στον χώρο της επένδυσης στο Ελληνικό μια μονάδα μεταφόρτωσης απορριμμάτων.

Παράλληλα, καλεί τη Lamda Development να συνεργαστεί με τους δήμους, προτείνοντας: «Ελάτε να συμφωνήσουμε σε ποιο σημείο του οικοπέδου σας θα τοποθετηθεί, με σύγχρονες προδιαγραφές, μια μονάδα που θα διαχειρίζεται τα απορρίμματα του δικού σας χώρου, καθώς και τα απορρίμματα των δήμων μας, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα δικά σας. Η άρνηση της Lamda για συνεργασία σε αυτό το ζήτημα, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα σοβαρό λάθος. Μακροπρόθεσμα, αυτό θα επηρεάσει αρνητικά όχι μόνο τη Lamda, αλλά και εμάς τους υπόλοιπους».

Στον αντίποδα, ο δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης, Γιάννης Κωνσταντάτος, δείχνει να διαφωνεί με τη στάση των δύο άλλων δημάρχων και δηλώνει ότι μπορεί να καλύψει τις ανάγκες διαχείρισης των απορριμμάτων της νέας πόλης στο Ελληνικό μέσω του υπάρχοντος Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων, τονίζοντας ότι θεωρεί αυτή την ευθύνη «καθήκον και τιμή του».

“ΕΚΤΟΣ ΤΟΝΟΥ”

                   Εμπνευσμένο από το «Γελώντας Άγρια» του  Christopher Durang

To «Εκτός Τόνου», το νέο έργο της ομάδας FEM TETTIX, σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία της Αγγελικής Γρηγοροπούλου, έρχεται για δέκα παραστάσεις στο HGW std.  (Μαυρομιχάλη 138), κάθε Σάββατο & Κυριακή, από τις 2 Νοεμβρίου 2024.

Μία γυναίκα επιτίθεται σε έναν άγνωστο άντρα στο σούπερ μάρκετ με αφορμή… μια κονσέρβα τόνο.

Και μετά, εντελώς τυχαία, συναντιούνται ξανά ως ομιλητές σε μια ημερίδα για τη «θετικότητα». Η καθημερινή τρέλα της ζωής αλλά και οι διάφορες ψυχώσεις τους δεν τους επιτρέπουν τελικά να βλέπουν τα πράγματα όσο  θετικά «επιβάλλει» η εποχή μας. Κι έτσι αποτυγχάνουν παταγωδώς. Παρότι έχουν δοκιμάσει τα πάντα: Από διαλογισμό, σεμινάρια αυτογνωσίας στη Γαύδο μέχρι και… ψυχιατρεία.

Κι έπειτα, ξανά εντελώς τυχαία, εγκλωβίζονται σε ένα κοινό, πολύπτυχο όνειρο. Ξαναβιώνουν τα τραύματά τους, ενσαρκώνουν τα είδωλά τους με μια άγρια χαρά κι αναμετριούνται με τους φόβους τους. Ώσπου θα βρουν ο ένας στον άλλον λίγη κατανόηση. Θα ενώσουν τα χέρια τους, θα σημαδέψουν την κουλτούρα της θετικότητας, τη μανία της αυτοβελτίωσης, την προσποίηση της χαράς και θα πατήσουν μαζί τη σκανδάλη. Κι έπειτα θα αναπνεύσουν.

Γιατί όταν έχεις μια συντροφιά, αυτός ο τρελός και μάταιος κόσμος γίνεται λίγο πιο υποφερτός.

Το «Εκτός Τόνου» είναι μια υπαρξιακή κωμωδία για την κονσερβοποιημένη αναζήτηση της ευτυχίας. Για την πάλη δύο ανθρώπων να μην νιώθουν σαν παραφωνίες σε μία κοινωνία που από μόνη της είναι μια παραφωνία.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία-Δραματουργική Επεξεργασία: Αγγελική Γρηγοροπούλου

Σκηνικά - Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης

Σχεδιασμός φωτισμών: Στέβη Κουτσοθανάση

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ίρις Κατσούλα

Μουσική επιμέλεια: Αγγελική Γρηγοροπούλου

Φωτογραφίες - Trailer: Ίρις Κατσούλα

Παραγωγή: Fem Tettix

 ΔΙΑΝΟΜΗ

 Γυναίκα: Ελένη Κουταλώνη

 Άνδρας: Δημήτρης Μαγκλάρας

ΠΟΥ

HGW.std

Μαυρομιχάλη 138

Τηλ. 2111194905, 6982387394

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 90 λεπτά

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Κανονικό εισιτήριο: 14 €

Μειωμένο (ΑΜΕΑ, ανέργων, φοιτητικό, άνω των 65): 12 €

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Ενάμιση χρόνο μετά τη σύγκρουση στο Σουδάν, οι πρόσφυγες εξακολουθούν να καταφεύγουν στο ανατολικό Chad σε αναζήτηση ασφάλειας, όπου φτάνουν σε καταυλισμούς υπό άθλιες συνθήκες. Η πρόσβαση σε καθαρό νερό, αποχέτευση και δομές υγειονομικής περίθαλψης είναι περιορισμένη, όπως αναφέρουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα. Και συνεχίζουν χαρακτηριστικά: Συναντήσαμε τους Aziz, Salwa, Youssef και Amina για να ακούσουμε τις ιστορίες τους για τη φυγή τους από την περιοχή Darfur του Σουδάν και την επιβίωσή τους στο ανατολικό Chad.

Aziz Adam, εκτοπισμένος από το Δυτικό Darfur του Σουδάν. Chad, 2024 MSF Hareth Mohammed

Aziz Adam, εκτοπισμένος από το Δυτικό Darfur

«Η οικογένειά μου είναι μισή εδώ. Η μητέρα μου, ο πατέρας μου, επτά από εμάς τα αδέλφια – είμαστε εννέα συνολικά. Αλλά ο πόλεμος μας χώρισε. Κάποιοι από την οικογένειά μου κατάφεραν να φύγουν από το Δυτικό Darfur, αλλά οι υπόλοιποι δεν έχουν έρθει ακόμα μαζί μας.

Φύγαμε πανικόβλητοι, τρομοκρατημένοι από τον πόλεμο. Δεν προλάβαμε να πάρουμε τίποτα μαζί μας και κάποιοι από εμάς έφτασαν ξυπόλητοι.

Περπατήσαμε 20 χιλιόμετρα για να φτάσουμε εδώ, με τα πόδια. Στη διαδρομή συναντήσαμε τις Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης που μας απειλούσαν. Κάποιοι από τους νεαρούς που ταξίδευαν μαζί μας κατηγορήθηκαν ότι ανήκαν στη φυλή Masalit. Τους συνέλαβαν και τους σκότωσαν. Νομίζαμε ότι θα πεθάνουμε κι εμείς. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα επιβιώναμε.

Οι αναμνήσεις της φυγής μου παραμένουν μαζί μου. Όταν σκέφτομαι τις τραγωδίες, τον πόνο που αφήσαμε πίσω μας, δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσω.

Αλλά ακούω κάποιους να λένε ότι προτιμούν να επιστρέψουν στον πόλεμο στο Σουδάν παρά να υπομείνουν την κόλαση που αντιμετωπίζουμε στον καταυλισμό.

Ήρθα εδώ τον Ιούλιο του περασμένου έτους, οπότε έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος, και τώρα είμαι 24 ετών. Η κατάστασή μας είναι τραγική. Φύγαμε από μια δύσκολη κατάσταση, μόνο και μόνο για να βρεθούμε σε μια ακόμη χειρότερη.

Μας λείπουν τα βασικά αγαθά για να ζήσουμε – πόσιμο νερό και φαγητό. Έχουν περάσει τέσσερις ή πέντε μήνες στον καταυλισμό Iridimi από την τελευταία φορά που λάβαμε επισιτιστική βοήθεια.

Τώρα, η οικογένειά μου και εγώ είμαστε απελπισμένοι. Χρειαζόμαστε εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη και ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά η πραγματικότητα στην οποία ζούμε είναι ζοφερή. Αισθάνομαι εγκλωβισμένος, παγιδευμένος ανάμεσα στο Σουδάν, όπου το μέλλον είναι αβέβαιο, και στο Chad, όπου δεν ανήκω».

Salwa Saleh, εκτοπισμένη από το Νότιο Darfur του Σουδάν, Chad MSF Hareth Mohammed

Salwa Saleh, εκτοπισμένη από το Νότιο Darfur

«Ζούσαμε μια αστική ζωή, αλλά έχουμε εκτοπιστεί από τις πόλεις μας. Είναι δύσκολο να δεχτούμε να ζούμε σε έναν καταυλισμό. Και μάλιστα ορισμένα από τα μέλη της οικογένειάς μου βρίσκονται ακόμη στο Σουδάν. Πάντα λένε ότι δεν θα φύγουν γιατί το Σουδάν είναι η χώρα τους. Όλοι ελπίζουμε ότι ο πόλεμος θα τελειώσει σύντομα, όλοι θέλουμε να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας.

Ο πόλεμος μας αιφνιδίασε. Φύγαμε τόσο βιαστικά που δεν προλάβαμε να πάρουμε κανένα από τα σημαντικά μας αντικείμενα ή τις αναμνήσεις μας. Άφησα πίσω μου τόσα πολλά όμορφα πράγματα στη Nyala. Τα παιδιά μου έχασαν τον πατέρα τους- τώρα είναι ορφανά. Για να φτάσουμε εδώ έπρεπε να ταξιδέψουμε από τη Nyala στην Tina, και αυτό συνήθως διαρκεί δύο ημέρες. Εμείς όμως χρειαστήκαμε τέσσερις. Περάσαμε μέσα από περιοχές με μάχες μεταξύ των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης και των Σουδανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ήταν τρομακτικό και εξαντλητικό.

Βρίσκομαι σε αυτόν τον καταυλισμό εδώ και ένα χρόνο και δύο μήνες. Το να ζεις εδώ, είναι σαν να ζεις σε ένα σπίτι χωρίς τοίχους ή φράχτη. Εξακολουθούμε να υποφέρουμε από έλλειψη τροφίμων, καθαρού πόσιμου νερού, σωστής εκπαίδευσης, νοσοκομείων και ιατρικής περίθαλψης.

Πριν από τον πόλεμο, πηγαίναμε στη δουλειά και επιστρέφαμε στο σπίτι στα παιδιά μας. Μπορούσαμε εύκολα να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Αλλά από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος, η ζωή έχει γίνει πολύ πιο δύσκολη. Ελπίζω για την ημέρα που η ζωή θα επιστρέψει στο φυσιολογικό, που θα βρούμε ασφάλεια και σταθερότητα. Όταν τα παιδιά μας θα μπορούν να επιστρέψουν στα σχολεία τους.

Ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μου. Όταν τελειώσει ο πόλεμος στο Σουδάν, ονειρεύομαι να έχω την ευκαιρία να ταξιδέψω, να ολοκληρώσω την εκπαίδευσή μου, να μάθω νέες γλώσσες και να βρω δουλειά. Θέλω να εξασφαλίσω τα παιδιά μου και να στηρίξω την οικογένειά μου».

Youssef Mohamed, εκτοπισμένος από το Βόρειο Darfur του Σουδάν, Chad MSF Hareth Mohammed

Youssef Mohamed, εκτοπισμένος από το Βόρειο Darfur

«Σκέφτομαι συνεχώς, ένα πράγμα που με δυσκολεύει να κοιμηθώ. Η οικογένειά μου είναι μακριά, ο πόλεμος συνεχίζεται και κάθε μέρα φέρνει νέα για περισσότερους θανάτους. Έχω τη γυναίκα μου και δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, αλλά βρίσκονται όλοι στην Kabkabiya, περίπου 156 χιλιόμετρα δυτικά του El Fasher.

Είμαι εδώ περίπου οκτώ μήνες και κατάγομαι από το Βόρειο Darfur, και είμαι 57 ετών τώρα. Ήρθα εδώ στην Iriba στο ανατολικό Chad προερχόμενος από τo Adré, ψάχνοντας για δουλειά, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω. Άφησα την οικογένειά μου πίσω γι’ αυτό, οπότε είναι δύσκολο. Η γυναίκα μου, τα αδέλφια μου και οι αδελφές μου είναι διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη. Τα παιδιά μου έχουν μείνει εκτός σχολείου εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Ο πόλεμος κατέστρεψε τα πάντα.

Ζω με διαβήτη εδώ και 12 χρόνια. Πριν από τον πόλεμο, πήγαινα στο Khartoum για θεραπεία. Ήμουν στο Khartoum όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Πέρασα ένα μήνα εκεί, στη συνέχεια μετακόμισα στην πολιτεία Gezira για πέντε μήνες πριν πάω στο El Fasher. Στην πορεία αντιμετώπισα παρενοχλήσεις, ξυλοδαρμούς, απειλές και εξευτελισμούς από τις ένοπλες δυνάμεις.

Ως διαβητικός, χρειάζομαι τακτική ιατρική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένων εξετάσεων για τα μάτια, το συκώτι και τα νεφρά κάθε τρεις μήνες. Αλλά από τότε που ήρθα εδώ, δεν έχω βρει καμία από αυτές τις υπηρεσίες. Η θεραπεία για τον διαβήτη είναι είτε πολύ ακριβή είτε μη διαθέσιμη στο Chad. Χρειάζομαι επίσης μια συγκεκριμένη διατροφή, αλλά εδώ, πράγματα όπως τα λαχανικά και τα φρούτα είναι δύσκολο να βρεθούν.

Πριν από τον πόλεμο, είχα το δικό μου γραφείο στην αγορά και ήμουν διευθυντής ενός σχολείου. Καλλιεργούσα φασόλια, σουσάμι και αραβόσιτο, αλλά ο πόλεμος τα διέκοψε όλα αυτά.

Η μόρφωση των παιδιών μου είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα τώρα, αλλά βρίσκονται ακόμα στην Kabkabiya και δεν γνωρίζω την τύχη τους. Μερικές φορές γίνονται αεροπορικές επιδρομές και ανησυχώ μήπως χτυπηθούν, επειδή η περιοχή βρίσκεται σε πόλεμο.

Η μητέρα μου, ο αδελφός και οι αδελφές μου ζουν στη Shaqra, αλλά ακόμη και εκεί, κανένα μέρος στο Σουδάν δεν είναι ασφαλές από τις οβίδες. Έφερα μαζί μου μόνο μερικές φωτογραφίες των παιδιών και της οικογένειάς μου.

Ελπίζω να επιστρέψω στο Σουδάν. Θέλω τα παιδιά μου να πάνε σχολείο, η οικογένειά μου να είναι σταθερή και το Σουδάν να είναι καλύτερο από ό,τι ήταν πριν».

Amina Suleiman, εκτοπισμένη από το Κεντρικό Darfur MSF

Amina Suleiman, εκτοπισμένη από το Κεντρικό Darfur

«Ο πόλεμος ξεκίνησε στο Zalingei, απ’ όπου κατάγομαι, στις 15 Απριλίου 2023 – την ίδια μέρα που ξεκίνησε και στο Khartoum. Ελπίζαμε ότι θα τελείωνε, αλλά δεν τελείωσε. Αυτό που έζησα στο Zalingei και κατά τη διάρκεια του εκτοπισμού μας δεν θα με αφήσει ποτέ. Οι αναμνήσεις είναι χαραγμένες στο μυαλό μου και στοιχειώνουν και τα παιδιά μας. Παίζουν με ραβδιά, προσποιούμενα ότι έχουν όπλα. Τα παιδιά ζουν με το τραύμα του πολέμου.

Στο Σουδάν, κρυβόμασταν κάτω από τα κρεβάτια για να προστατευτούμε από τους βομβαρδισμούς. Αυτές οι αναμνήσεις είναι οδυνηρές, αλλά εδώ, αντιμετωπίζουμε ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες. Είμαι 24 ετών τώρα και δεν ξέρω αν έχω μέλλον. Τα παιδιά εδώ, μερικά είναι δύο ή τριών ετών, αξίζουν κάτι καλύτερο.

Ζω σε αυτόν τον καταυλισμό εδώ και ένα χρόνο και ένα μήνα, από τις 4 Αυγούστου 2023. Η ζωή εδώ είναι δύσκολη. Έχουμε λάβει οικονομική βοήθεια μόνο πέντε φορές από τότε που φτάσαμε. Και τα τρόφιμα και το νερό είναι ελάχιστα. Συνήθως τα παίρνουμε κάθε δύο ημέρες, αλλά ακόμη και μερικές φορές είναι μετά από αναμονή τεσσάρων ημερών.

Δεν υπάρχουν δουλειές εδώ, ακόμη και για όσους από εμάς είναι μορφωμένοι. Η κατάστασή μας είναι κρίσιμη. Αντιμετωπίζουμε επίσης μια κρίση υγείας. Δεν υπάρχει κανένα κέντρο υγείας στον καταυλισμό. Δεν έχουμε ειδικούς γιατρούς για καρδιακές ή οφθαλμολογικές παθήσεις και πολλοί υποφέρουν, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών που χρειάζονται μαιευτική φροντίδα. Στον προηγούμενο καταυλισμό μας, αυτό το κέντρο υγείας δεν είχε φάρμακα.

Χρειαζόμαστε ψυχολογική υποστήριξη. Πολλοί από εμάς έχουν χάσει μέλη της οικογένειάς τους στον πόλεμο. Άνθρωποι αγνοούνται, είναι διασκορπισμένοι σε όλο το Σουδάν ή βρίσκονται ακόμα στο Darfur. Ο πόλεμος μας έχει χωρίσει, μας έχει χωρίσει από τους αγαπημένους μας. Σε όλους μας εδώ στον καταυλισμό λείπει κάποιος.

Αν είχα την επιλογή, θα προτιμούσα να επιστρέψω στο Σουδάν, ακόμη και αν αυτό σήμαινε να πεθάνω εκεί. Αυτό θα ήταν καλύτερο από το να πεθάνω σε αυτόν τον καταυλισμό».

Η FM Records

παρουσιάζει το νέο της album

Μικρή Λίμνη

Ερμηνεύουν  

Δανάη Παπαδοπούλου

Ελένη Τσαλιγοπούλου

Ιουλία Καραπατάκη

Νεφέλη Φασούλη

Ακούστε εδώ το album:

https://orcd.co/mikrilimni

https://www.youtube.com/watch?v=DM5S9WHeK9Q

Η FM Records συνεχίζοντας να στηρίζει τις γυναικείες φωνές παρουσιάζει το νέο της album. 

Ο δίσκος Μικρή Λίμνη είναι ξεκάθαρα μια γυναικεία υπόθεση καθώς συμμετέχουν σπουδαίες ερμηνεύτριες. Η Δανάη Παπαδοπούλου, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Ιουλία Καραπατάκη και η Νεφέλη Φασούλη. Η μουσική και η ενορχήστρωση είναι της Δανάης Παπαδοπούλου. Οι στίχοι είναι της Ανθούλας Αθανασιάδου, της Σμαρώς Παπαδοπούλου και της Μαριαλένας Χριστοπούλου. 

Η Δανάη Παπαδοπούλου από μικρή ηλικία ξεκίνησε να γράφει μουσική. Πριν δύο χρόνια αποφάσισε η Μικρή Λίμνη να ξεκινήσει το μουσικό ταξίδι της με συνοδοιπόρους της, όμορφες γυναικείες φωνές που η ίδια θαυμάζει και εκτιμάει πολύ. 

Θα ακούσουμε μαζί με τη Δανάη Παπαδοπούλου την Ιουλία Καραπατάκη στα τραγούδια «Η καρδιά στο μηδέν» και στο «Γυναίκες είμαστε». Την μοναδική Ελένη Τσαλιγοπούλου στο «Πόσο μ’ αγάπησες» και την υπέροχη Νεφέλη Φασούλη στο «Εγώ απέχω» που συνέθεσε η Δανάη Παπαδοπούλου στα 19 της χρόνια. Ο Άγης Παπαπαναγιώτου συμμετέχει στο τραγούδι «Αγάπης ιστορία» και η Αντιγόνη Μπασακάρου στα φωνητικά. 

Ευχαριστούμε πολύ την Τζίνα Παπαδοπούλου για το έργο της Μικρή Λίμνη που κοσμεί το εξώφυλλο του δίσκου. 

Όπως αναφέρει η ίδια η συνθέτης: «Είμαι ευγνώμων προς όλους όσοι συμμετείχαν και συνέβαλαν στο να βγει η «Μικρή Λίμνη». Ευχαριστώ την δισκογραφική FM Records για την κυκλοφορία του δίσκου. Τίποτα δεν έγινε τυχαία και ελπίζω αυτό το άλμπουμ να βρει τη θέση του ανάμεσα στις υπέροχες δουλειές που καταθέτουν οι τραγουδοποιοί της γενιάς μου σήμερα.»

Το νέο album Μικρή Λίμνη κυκλοφορεί από την FM Records και το ακούτε εδώ:

https://orcd.co/mikrilimni

https://www.youtube.com/watch?v=DM5S9WHeK9Q

Το BDS Greece, το διεθνές δίκτυο Filmworkers for Palestine και η νέα ομάδα Artists Against Genocide and Artwashing GR, με επείγοντα τρόπο, ζητούν «από το Φεστιβάλ να διακόψει τη συνεργασία με το ισραηλινό οργανισμό προώθησης κινηματογράφου CoPro Israel, να ακυρώσει την προβολή της ισραηλινής υποψηφιότητας για τα Όσκαρ (Come Closer, προγραμματίζεται να προβληθεί στις 3 και 4 Νοεμβρίου) και τονίζουμε την ανάγκη το Φεστιβάλ να πάρει θέση ενώπιον της συνεχιζόμενης γενοκτονίας και κατοχής της Παλαιστίνης που διεξάγει το Ισραήλ και της μαζικής εξολόθρευσης που έχει επεκτείνει στο Λίβανο».

Όπως αναφέρουν: «Η επιστολή αυτή δημιουργήθηκε σε συνεργασία με την Παλαιστινιακή Πρωτοβουλία PACBI (Palestinian Academic and Cultural Boycott of Israel) και συντάσσεται με τις παγκόσμιες προσπάθειες για άσκηση πραγματικής πίεσης προς το Ισραήλ. Η έλλειψη πραγματικής πίεσης και λογοδοσίας του Ισραήλ οδήγησε στην σημερινή τραγική καταστροφή. Ταυτόχρονα το Μποϊκοτάζ και οι Κυρώσεις αποτελούν κρίσιμο μέσο της διεθνούς αλληλεγγύης για να σταματήσουν τα εγκλήματα του Ισραήλ και να αποκτήσουν οι Παλαιστίνιοι τα δικαιώματά τους».

Αναλυτικά η επιστολή:

Απευθυνόμαστε σε σας ως BDS Greece, οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εντόπιες ομάδες της Κοινωνίας των Πολιτών, εργαζόμενοι στον Πολιτισμό και κινηματογραφιστές απ’ όλο τον κόσμο, που πασχίζουν να θέσουν ένα τέλος στη συνενοχή της κινηματογραφικής βιομηχανίας στη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ εναντίον 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων στη Γάζα.

Εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, διεθνή και ελληνικά δίκτυα καλούν τα κινηματογραφικά φεστιβάλ να πάρουν  θέση και ν’ απευθύνουν δημόσια έκκληση για κατάπαυση του πυρός στην Παλαιστίνη. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το μεγαλύτερο, πιο επιδραστικό κινηματογραφικό φεστιβάλ στην Ελλάδα, με μακρά ιστορία προώθησης του διεθνούς κινηματογράφου αλλά και ηθικών προτύπων, δεν έχει ανταποκριθεί μέχρι στιγμής στις εκκλήσεις μας.

Σας καλούμε να επανεξετάσετε το σύνολο των σχέσεων σας με το Ισραήλ και τους θεσμούς του και να τις τερματίσετε. Θεσμοί οι οποίοι εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στις πολιτικές του κράτους του Ισραήλ, εμπλέκονται κατά συνέπεια  και στη γενοκτονία που αυτό διαπράττει στη Γάζα.

Σας καλούμε επίσης να ακυρώσετε την προβολή του “Come Closer”, της επίσημης συμμετοχής του Ισραήλ στα φετινά Όσκαρ. Κάθε προβολή ταινίας που αντιπροσωπεύει ευθέως το κράτος του Ισραήλ, συντελεί στο ξέπλυμα του μέσω της Τέχνης – Artwashing.

Δηλώνουμε ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πώς ένας θεσμός που προωθεί την τέχνη και τον πολιτισμό, μπορεί να αντιτάσσεται στον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά να μην αντιδρά στο επί δεκαετίες σύστημα αποικιακής καταπίεσης του Ισραήλ και τον γενοκτονικό του πόλεμο κατά του Παλαιστινιακού λαού.

Σήμερα η ανθρωπότητα γίνεται μάρτυρας της πρώτης γενοκτονίας που μεταδόθηκε ποτέ ζωντανά, και πλέον κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε. Από τον Οκτώβριο 2023 μέχρι αυτή τη στιγμή, πάνω από 43.000 άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί, περισσότεροι από 101.200 έχουν τραυματιστεί, 1,9 εκατ. έχουν εκτοπιστεί από τα σπίτια τους, και υπάρχουν εκτιμήσεις ότι οι πραγματικές απώλειες ξεπερνούν τις 100.000. Περισσότερα από 17.500 παιδιά έχουν σκοτωθεί, γενιές ολόκληρες οικογενειών έχουν αφανιστεί από τους βομβαρδισμούς και τις σφαγές αμάχων σε υποτιθέμενα ασφαλείς ζώνες – καθορισμένες ως τέτοιες από το ίδιο το Ισραήλ, και όλα αυτά παράλληλα με την τρομακτική καταστροφή των πόλεων και των χωριών της Γάζας.

Η υποχρέωσή μας ν’ αντιταχθούμε στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού εντείνεται από την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης όσον αφορά το συνεχιζόμενο έγκλημα της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών (Ιούλιος 2024), και το σχετικό ψήφισμα του ΟΗΕ, το οποίο υπερψηφίστηκε με εντυπωσιακή πλειοψηφία στις 18 Σεπτεμβρίου 2024, απαιτώντας από το Ισραήλ “να τερματίσει χωρίς καθυστέρηση την παράνομη παρουσία του” στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Στην ίδια αυτή απόφαση εμπεριέχεται απαίτηση όχι μόνο απεμπλοκής κρατών, φορέων και θεσμών από οποιουδήποτε χαρακτήρα επιχείρηση που συνδράμει άμεσα ή έμμεσα το συνεχιζόμενο έγκλημα της γενοκτονίας, αλλά και παρεμπόδισης κάθε τέτοιας ενέργειας ή επιχείρησης.

Η συνεργασία όπως και η έμμεση στήριξη αλλά και η ανοχή, δεν είναι τίποτε άλλο από συνενοχή.

Καταδικαστέο είναι και το κυνήγι μαγισσών στον πολιτιστικό τομέα, όπου καλλιτέχνες και εργαζόμενοι στον πολιτισμό αντιμετωπίζουν καταστολή και αντίποινα, επειδή εκφράζουν την πίστη τους στα ανθρώπινα δικαιώματα και αντιτίθενται σε κάθε μορφή ρατσισμού και διακρίσεων, συμπεριλαμβανομένης της ισλαμοφοβίας και του αντισημιτισμού. Διαμαρτυρόμαστε για τις “μαύρες λίστες” που επιστρέφουν στον πολιτισμό, την εκπαίδευση και την κοινωνική ζωή, με την επιλεκτική κατάργηση της ελευθερίας του λόγου.

Δεν είναι αργά για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης να εκδώσει δημόσια δήλωση για κατάπαυση του πυρός, και να ζητήσει να τερματιστεί πάραυτα η γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα. Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε επικοινωνία προς αυτήν την κατεύθυνση.

Την ίδια στιγμή, χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από ένα κάλεσμα για κατάπαυση του πυρός. Το κίνημα BDS, συμπεριλαμβανομένης της Παλαιστινιακής Εκστρατείας για Ακαδημαϊκό και Πολιτιστικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (the Palestinian Campaign for Academic and Cultural Boycott of Israel – PACBI), εμπνευσμένο από τις εκστρατείες μποϊκοτάζ που συνέβαλαν στον τερματισμό του νοτιοαφρικάνικου απαρτχάιντ, διεξάγει εκστρατεία εδώ και 20 χρόνια με καλλιτέχνες και πολιτιστικούς οργανισμούς προκειμένου να διαρρήξει τους δεσμούς με τα συνένοχα πολιτιστικά ιδρύματα του Ισραήλ, ώστε να τερματίσουν τη συνενοχή τους με το καθεστώς του απαρτχάιντ.

Η συμμετοχή στο παγκόσμιο μποϊκοτάζ θα ήταν ένα σημαντικό βήμα για το τέλος του απαρτχάιντ.  

Μας έχει γίνει γνωστό ότι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συνεργάστηκε πρόσφατα με την CoPro Israel, αγνοώντας το κάλεσμα του PACBI προς τη διεθνή κοινότητα. Η CoPro Israel, ο επίσημος φορέας για την προώθηση του Ισραηλινού Κινηματογράφου, είναι πλήρως ενσωματωμένη στον κρατικό μηχανισμό εξομάλυνσης της ισραηλινής κατοχής και εγκλημάτων. Το εκτεταμένο προπαγανδιστικό τους υλικό έχει εξαλείψει τους Παλαιστίνιους και την κατοχή πριν η ισραηλινή πολεμική μηχανή αναλάβει αυτό το έργο.

Αναμένουμε να συζητήσουμε μαζί σας αυτό το επιτακτικό ζήτημα, προκειμένου να καταδικάσουμε το ξέπλυμα μέσω της τέχνης, καθώς και την ανάγκη να διακόψουμε τους δεσμούς με τη συνένοχη CoPro Israel μέχρι να λήξει η γενοκτονία και το σύστημα του απαρτχάιντ, διασφαλίζοντας τα ίσα δικαιώματα των Παλαιστινίων και το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων.

Παρακολουθώντας το έργο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσω του κινηματογράφου, πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο αυτή την κομβική στιγμή να μετασχηματιστούν τα λόγια σε πράξη, τιμώντας το κάλεσμα του PACBI για παύση κάθε συνεργασίας με το Ισραήλ, ώστε να τερματιστεί η γενοκτονία, όπως έκανε πρόσφατα το AnimaSyros και όπως εκφράστηκε από τη σκηνοθέτιδα Sarah Friedland στο τελευταίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.

Υπογραμμίζουμε, τέλος και πάλι, ό,τι ένα δημόσιο κάλεσμα για μόνιμη κατάπαυση του πυρός θα ήταν κρίσιμης σημασίας για την κινηματογραφική κοινότητα στην Ελλάδα, κυρίως όμως για τον παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται να επιβιώσει από μία γενοκτονία.

Ελπίζουμε ειλικρινά αυτή η σημαντική συζήτηση να έχει συνέχεια και αναμένουμε την ανταπόκρισή σας.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών ο Κουίνσι Τζόουνς, ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς παραγωγούς.

Στην πολύετη καριέρα του ο Τζόοουνς είχε συνεργαστεί από τον Φρανκ Σινάτρα μέχρι τον Μάικλ Τζάκσον και τον Γουίλ Σμιθ.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπό του, ο Κουίνσι Τζόουνς ότι πέθανε το βράδυ της Κυριακής στο σπίτι του στην περιοχή Μπελ Ερ του Λος Άντζελες, περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του.

«Απόψε, με γεμάτες αλλά ραγισμένες καρδιές, πρέπει να μοιραστούμε την είδηση του θανάτου του πατέρα και αδελφού μας Κουίνσι Τζόουνς», ανέφερε η οικογένεια σε ανακοίνωσή της. «Και παρόλο που αυτή είναι μια απίστευτη απώλεια για την οικογένειά μας, γιορτάζουμε τη σπουδαία ζωή που έζησε και ξέρουμε ότι δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος σαν κι αυτόν».

Ο Τζόουνς, ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός για τα άλμπουμ Off the Wall, Thriller και Bad του Μάικλ Τζάκσον, έκανε παραγωγές με Σινάτρα, Αρίθα Φράνκλιν, Ντόνα Σάμερ και πολλούς άλλους.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του ο Τζόουνς ίδρυσε εταιρεία παραγωγής τηλεοπτικών εκπομπών και τανιών σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία με την σειρά The Fresh Prince of Bel-Air.

Ο Τζόουνς κατείχε την τρίτη θέση στη λίστα με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Grammy, έχοντας 80 με τους πρώτου δύο, την Μπιγιονσέ και τον Τζέι-Ζι, να έχουν 88, έχοντας κερδίσει συνολικά 28 μουσικά βραβεία.
 

Η καριέρα του Τζόουνς παραλίγο να διακοπεί δύο φορές: γλίτωσε από την αίρεση του Τσαρλς Μάνσον το 1969, αφού είχε προγραμματίσει να πάει στο σπίτι της Σάρον Τέιτ τη νύχτα των δολοφονιών, αλλά ξέχασε το ραντεβού ενώ επέζησε από εγκεφαλικό ανεύρυσμα το 1974, περιπέτεια η οποία τον εμπόδισε να ξαναπαίξει τρομπέτα.

Είχε παντρευτεί τρεις φορές: Πρώτη σύζυγος ήταν η φίλη του από το γυμνάσιο Τζέρι Κάλντγουελ, με την οποία απέκτησε την πρώτη του κόρη, Τζολί. Το 1967 παντρεύτηκε την Ούλα Άντερσον με την οποία απέκτησε έναν γιο και μια κόρη, πριν να χωρίσει το 1974 για να παντρευτεί την ηθοποιό Πέγκι Λίπτον. Στον τρίτο του γάμο απέκτησε δύο κόρες, η μια εκ των οποίων, η Ρασίντα Τζόουνς, έγινε ηθοποιός. Ο Κουίνσι Τζόουνς απέκτησε άλλα δύο παιδιά, την Ρέιτσελ, με τη χορεύτρια Κάρολ Ρέινολντς, και την Κένια, με την ηθοποιό Ναστάσια Κίνσκι.

Aπό τα μέσα Σεπτεμβρίου, καταγράφεται αυξημένη θνησιμότητα σε ψάρια της οικογένειας Epinephelidae (ροφοί, στήρες και σφυρίδες) με μεγάλο αριθμό νεκρών ψαριών να εκβράζεται στις ακτές και να παρατηρούνται ετοιμοθάνατα ψάρια στην επιφάνεια της θάλασσας.

Οι αναφορές για τους ροφούς, τις στήρες και τις σφυρίδες προέρχονται κυρίως από την Κρήτη, ειδικότερα τον νομό Λασιθίου, αλλά και από Κυκλάδες, όπως η Τήνος, η Σύρος και η Άνδρος.

Όπως γράφει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιεργειών του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, οι ενδείξεις παραπέμπουν στην ιογενή εγκεφαλοπάθεια και αμφιβληστροειδοπάθεια, που προκαλείται από τον ιό Betanodavirus, ο οποίος είναι ευρέως διαδεδομένος στη Μεσόγειο και προσβάλλει έντονα τα είδη της οικογένειας Epinephelidae, τα οποία εμφανίζουν αυξημένη ευαισθησία στον ιό. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ασυνήθιστη συμπεριφορά, με τα ψάρια να κινούνται αργά και σε σπειροειδή τροχιά στην επιφάνεια της θάλασσας, συχνά με την κοιλιά προς τα πάνω λόγω διόγκωσης της νηκτικής κύστης. Παρόμοια περιστατικά, μικρότερης όμως έντασης, παρατηρούνται κάθε χρόνο με έξαρση κυρίως το φθινόπωρο.

Το προηγούμενο έτος, εργαστηριακές αναλύσεις σε στήρες που βρέθηκαν νεκρές στο Δισκό (Ν. Ηρακλείου) επιβεβαίωσαν την παρουσία του ιού με μοριακές μεθόδους. Φέτος, η ομάδα του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας Υδατοκαλλιεργειών του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιεργειών (ΙΘΑΒΒΥΚ), σε συνεργασία με το Εργαστήριο Γενετικής (ΙΘΑΒΒΥΚ) και το Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων & Εσωτερικών Υδάτων (ΙΘΑΒΙΠΕΥ) του Ελληνικού Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), έχει ξεκινήσει συστηματική διερεύνηση αυτών των περιστατικών.

Δείγματα έχουν συλλεχθεί από διάφορες περιοχές της Κρήτης και πραγματοποιείται λεπτομερής καταγραφή σε συνεργασία με τοπικούς φορείς, αλιευτικούς συλλόγους και τη Διεύθυνση Αλιείας του Νομού Λασιθίου. Οι εργαστηριακές αναλύσεις που θα ακολουθήσουν θα δώσουν οριστική απάντηση για την αιτία της θνησιμότητας. Εάν επιβεβαιωθεί η παρουσία του ιού, θα διεξαχθούν γενετικές αναλύσεις για να εντοπιστούν τυχόν γενετικές αλλαγές που θα μπορούσαν να αιτιολογούν την αυξημένη θνησιμότητα της φετινής χρονιάς.

Είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι ο ιός προσβάλλει αποκλειστικά τα ψάρια και δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο, συνεπώς δεν υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Ωστόσο, τα νεκρά ψάρια που εκβράζονται στις ακτές δεν πρέπει να καταναλώνονται, καθώς ενδέχεται να έχουν αλλοιωθεί. Η ιογενής εγκεφαλοπάθεια επηρεάζει επίσης είδη ιχθυοκαλλιέργειας, όπως το λαβράκι, και σε κάποιες περιπτώσεις στο παρελθόν, εξάρσεις της νόσου σε άγριους πληθυσμούς είχαν συνδεθεί με δραστηριότητες ιχθυοκαλλιέργειας.

Ωστόσο, στην παρούσα κατάσταση, οι περιοχές που καταγράφονται εξάρσεις δεν γειτνιάζουν με μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, γεγονός που υποδεικνύει πως ο ιός υπάρχει φυσικά στο θαλάσσιο περιβάλλον και μπορεί να προσβάλει άγριους πληθυσμούς.

Το ΕΛΚΕΘΕ συνεχίζει τη συστηματική μελέτη των περιστατικών μέσω των εξειδικευμένων εργαστηρίων του. Για πληρέστερη καταγραφή των περιστατικών, το ΕΛΚΕΘΕ καλεί τους πολίτες που παρατηρούν θνησιμότητα σε ψάρια να επικοινωνούν στα τηλέφωνα 2810 337760 και 2810 337766 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. με τον επιστημονικά υπεύθυνο για τη συγκεκριμένη έρευνα, Δρ. Παντελή Καθάριο. Το ΕΛΚΕΘΕ παραμένει στη διάθεση του κοινού για ενημερώσεις σχετικά με την πρόοδο της έρευνας και συνεχίζει να εργάζεται για την προστασία των τοπικών θαλάσσιων οικοσυστημάτων και την υποστήριξη της αλιείας.

Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας & Υδατοκαλλιεργειών (ΙΘΑΒΒΥΚ) είναι ένα από τα τρία ινστιτούτα του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) με έδρα
το Ηράκλειο, Κρήτη και εγκαταστάσεις στην Ανάβυσσο, Αττικής και Σούδα, Χανίων. Με προσωπικό 111 ατόμων και 24 τακτικούς ερευνητές, δραστηριοποιείται στην θαλάσσια βιοποικιλότητα, γενετική και γονιδιωματική, και τις υδατοκαλλιέργειες.

«Υπάρχουν μη ταυτοποιημένα τμήματα σορών και βιολογικού υλικού» από την φονική φωτιά στην Ανατολική Αττική σε ομαδικό τάφο στον Δήμο Μαραθώνα , αναφέρεται σε ανακοίνωση του Συλλόγου Συγγενών Θανόντων και Εγκαυματιών της 23ης Ιουλίου 2018, με αφορμή έγγραφα που περιήλθαν στην κατοχή τους για το περιεχόμενο του επίμαχου τάφου.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, η οποία υπογράφεται από την πρόεδρο του Συλλόγου Σοφία Αγγελική Χαμηλοθώρη και τον Γενικό Γραμματέα Αριστείδη Χερουβείμ, με αφορμή την αναζήτηση εγγράφων σχετικά με τον ομαδικό τάφο, που είχε παραχωρήσει ο Δήμος Μαραθώνα στο κοιμητήριο της Νέας Μάκρης, περιήλθε στην κατοχή τους έγγραφο αντιπύραρχου της Πυροσβεστικής με το οποίο ζητούσε από την Εισαγγελία να μεριμνήσει «για την ταφή τμημάτων ανθρωπίνων σορών και βιολογικού υλικού καθώς και ζωϊκών οστών».

Στην ανακοίνωση αναφέρεται πως οι αρμόδιοι που προχώρησαν στην ταφή συνέργησαν «στην συγκάλυψη του πραγματικού αριθμού των νεκρών». Όπως αναφέρουν: «Πέραν του τεράστιου ηθικού θέματος γεννάται εύλογα το ερώτημα, αν έστω και μετά από 6 χρόνια, θα μάθουμε πόσοι ήταν πραγματικά οι νεκροί της 23ης Ιουλίου 2018;».

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Συλλόγου είναι η ακόλουθη:

«Επιβεβαιώνεται, 6 χρόνια μετά τη φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018, η τραγική υπόνοια, την οποία κανείς συγγενής θανόντα, δεν τολμούσε να αποδεχθεί, (όσο και αν υποψιαζόταν), ότι, τελικώς, υπάρχουν μη ταυτοποιημένα τμήματα σορών και βιολογικού υλικού.

Μετά από αίτημα του Συλλόγου μας προς το Δήμο Μαραθώνος, προκειμένου να χορηγηθούν πληροφορίες και έγγραφα για το περιεχόμενο του ομαδικού τάφου στο Κοιμητήριο της Νέας Μάκρης, μας απέστειλαν την με αριθμ. 388/23-4-2019 Απόφαση Αντιδημάρχου, με την οποία αποφασίστηκε «η χορήγηση άδειας ταφής, των τμημάτων ανθρωπίνων σορών και βιολογικού υλικού συνεπεία της πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε την 23η Ιουλίου 2018 στο νεκροταφείο Νέας Μάκρης Δήμου Μαραθώνα».

Η συγκεκριμένη απόφαση δεν κόμιζε κάποια ιδιαίτερη, ή , άγνωστη πληροφορία σε εμάς. Όμως, με μια πιο προσεκτική ματιά, εντοπίσαμε μνημονευόμενα έγγραφα και αιτιολογικά στοιχεία, τα οποία και αναζητήσαμε. Σε ένα από αυτά ομολογείται απροκάλυπτα η τραγική αλήθεια! Ο τότε διευθυντής της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού, και υπογράφων το έγγραφο, ζητά από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών στις 27 Σεπτεμβρίου 2018, «να μεριμνήσει για τις ενέργειες που πρέπει να πραγματοποιηθούν για την ταφή τμημάτων ανθρωπίνων σορών και βιολογικού υλικού καθώς και ζωϊκών οστών, όπως και για την καταστροφή καμένων προσωπικών αντικειμένων, συνεπεία της πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε την 23-07-2018 και περί ώρα 16:49 στην περιοχή Νταού Πεντέλης…» Και καταλήγει ο αντιπύραρχος, ότι «για τον ανωτέρω λόγο πραγματοποιήθηκε προφορική επικοινωνία με τον Δήμαρχο Μαραθώνα, ο οποίος διατίθεται στην παραχώρηση συγκεκριμένου χώρου, στο Νεκροταφείο Μαραθώνα για την ταφή των προαναφερόμενων».

Ολοφάνερα, προκύπτει, ότι στον ομαδικό τάφο του Κοιμητηρίου της Νέας Μάκρης, οι αρμόδιοι, κάποιοι εκ των οποίων δικάζονται και πάλι στο Εφετείο, έθαψαν, εκτός από όσα αναφέρει το έγγραφο, τις ανύπαρκτες τύψεις τους και βέβαια τα αισθήματα ντροπής και έλλειψης σεβασμού της μνήμης των θυμάτων, συνεργώντας στη συγκάλυψη του πραγματικού αριθμού των νεκρών.

‘Αλλωστε, εάν ενταφιάστηκαν όλα μαζί, αποτελεί στοιχείο περιύβρισης νεκρών ο ενταφιασμός τμημάτων ανθρώπινων σορών με ζωϊκά οστά, για τα οποία ο νόμος προβλέπει την καύση, ή, την υγειονομική ταφή τους.

Επισημαίνεται και είναι γνωστό τοις πάσι, ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος, αντιπύραρχος εκλήθη από τον Εισαγγελέα να καταθέσει στην πρωτόδικη διαδικασία, επειδή αναφέρθηκε από συγγενή θανόντα, ότι της τηλεφώνησε και της ζήτησε να κάνει εκταφή, χωρίς εισαγγελική εντολή, της σορού, που της είχε δοθεί και δεν ήταν του συγγενή της, μυστικά, κατά τη διάρκεια της νύχτας, για να μην γίνει περαιτέρω γνωστό. ‘Αραγε οι ενέργειες του συγκεκριμένου αντιπυράρχου ήταν γνωστές στην τότε υπόλοιπη ηγεσία της Πυροσβεστικής;

Από άλλη μάρτυρα κατατέθηκε, ότι κατά την εκταφή διαπιστώθηκε, πως η σορός που ενταφιάστηκε πριν 6 χρόνια, δεν είχε καμία σχέση με τον πατέρα της, με αποτέλεσμα να προχωρήσει σε εξέταση DNA και επακόλουθες νομικές ενέργειες.

Πέραν του τεράστιου ηθικού θέματος γεννάται εύλογα το ερώτημα, αν έστω και μετά από 6 χρόνια, θα μάθουμε πόσοι ήταν πραγματικά οι νεκροί της 23ης Ιουλίου 2018;

Και ακόμη πώς θα γνωρίζουμε αν βρίσκονται τμήματα των ταυτοποιημένων μας ανθρώπων μέσα στον μαζικό τάφο του Κοιμητηρίου της Ν. Μάκρης;

Προειδοποιούμε και δηλώνουμε απερίφραστα, ότι είναι υποχρέωσή μας να αναδείξουμε, όσα, ανενδοίαστα, προσπάθησαν, κυριολεκτικά και μεταφορικά, να «θάψουν», ώστε να αποδώσουμε στους νεκρούς μας την οφειλόμενη τιμή και την αγαλλίαση ψυχής, με την αποκάλυψη της πλήρους αλήθειας».